Een staafkerk domineert de horizon. Kleurige huizen. Mensen gekleed in bunad.
In het Noorwegen-paviljoen in Disney-themapark Epcot waan je je even in het Hoge Noorden. Tegenwoordig is het stukje Noorse idylle een van de meest populaire delen van het park, maar de populariteit is zeker niet te verklaren met een fascinatie voor Noorwegen onder Disneyliefhebbers. Het paviljoen vertelt naast een verhaal van Noorse culturele politiek,
vooral een van geld.
Scandinavië is groter dan vaak wordt aangenomen en velen lijken te zijn vergeten dat de Noordse landen meerdere overzeese gebieden in bezit hebben. Zo heeft Noorwegen bijvoorbeeld zeggenschap over Svalbard, in Nederland beter bekend als Spitsbergen. De eilandengroep ligt ten noorden van Noorwegen, vlakbij de Noordpool.
Folkhemmet is het politieke concept dat in Zweden als antwoord moest dienen op de verdeeldheid die de klassensamenleving van de twintigste eeuw had gecreëerd. De waarde die gehecht werd aan een gelijke behandeling voor iedere Zweed berustte op een gevoel van solidariteit en eenheid. Na de afgelopen landelijke verkiezingen is deze solidariteit ver te zoeken en wordt de Zweedse nationaliteit waar de idealen van folkhemmet als bouwstenen voor gediend hebben onder vuur genomen.
Het was vrijdag 14 januari 2022, rond half twee ’s middags. Het vliegtuig waar Rick en ik in zaten landde op Arlanda. Niet veel later stonden we in de aankomsthal, waar een ontvangst voor de studenten die naar Uppsala gingen klaar stond, dus voor Rick was het vervoer al geregeld. Ik mocht het zelf oplossen, dus liep ik, bepakt en bezakt, richting het station. Ik nam de Mälartåg van 14:29 richting Örebro. Met Monica Zetterlund op shuffle, twee koffers en een rugzak stapte ik in. De timing van Monica was trouwens geweldig. Toen de trein uit de tunnel onder Arlanda reed begon het volgende nummer: “Åh det är skönt, när mitt Stockholm är grönt... Sakta vi går genom stan...” Althans, sakta? 200 km/h haalt de NS niet eens. Nog geen twintig minuten later stopte de trein. Välkommen till Stockholms Centralstation. Thuis.
Wie aan de studie Scandinavistiek denkt, ziet automatisch al de karakteristieke snor (geframed met een rond hoornkleurig brilletje) van Henk van der Liet voor zich. Sinds 1998 zette hij zich in als hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam. Vierentwintig jaar later, sprak hij zijn laatste woorden in die functie in de universiteitsaula uit. Ter ere van zijn afscheid reisde Noorderlicht naar het Gelderse Almen om met Henk terug te kijken op zijn academische carrière.
