Sinds augustus mag ik mijzelf Reykvíkingur noemen, de nogal intens klinkende naam voor een inwoner van de meest noordelijk gelegen hoofdstad in de wereld: Reykjavík. De stad aan de rokerige baai is niet het meest typische voorbeeld van een wereldstad, wellicht het best omschreven door Gyrðir Elíasson in de novelle Infernó als een “smáborg sem er að reyna að sýnast svo stór”– een kleine stad die poogt er zo groot uit te zien. Het heeft dan vaak ook meer weg van een provinciaal stadje, maar is tegelijkertijd ook verrassend modern en internationaal. Wat heeft ervoor gezorgd dat Bæinn, het dorp, zo’n uniek karakter heeft gekregen?
Hetgeen zeggen wat eerder onzegbaar was. Het is de functie van allerlei woorden en labels die we als regenboogtaal kunnen beschouwen. Woorden als homo, gay, queer, aseksueel, panseksueel en transgender hebben hun intrede in het Nederlands gedaan om uiting te geven aan identiteiten die als buiten de norm vallend beschouwd werden. Opvallend is dat bijna al deze woorden geleend zijn uit het Engels, niet zo vreemd misschien, als men zich realiseert dat queeremancipatie een wereldwijde beweging is, waarbij cruciale gebeurtenissen veelal in de Angelsaksische landen plaatsvinden. Bijna over heel Europa is zo een redelijk homogeen regenbooglexicon ontstaan. Behalve in één land. Ver op de Atlantische Oceaan hebben IJslanders, zoals wel vaker, hun eigen woorden voor queer belevingen gevonden.
De Noordse munt is een langzame dood aan het sterven. Een toename in pinbetalingen,
online transacties en nu ook inflatie maken de munten steeds minder nuttig. Ik klink wellicht als een romanticus, gericht op het vastleggen van dat waardevolle stukje cultuur voordat het een stille dood ondergaat in de nevel van de geschiedenis. Toch heb ik vreemd genoeg totaal geen moeite met het verdwijnen van contant geld, hoewel ik mij ook bewust ben van het belang ervan. Ikzelf betaal ook nooit meer met een biljet, laat staan die paar tien- of twintigcentmuntjes in mijn bezit; of nog erger die ene één cent die je hebt weten te krijgen in Duitsland. En toch, ondanks alles, schrijf ik hier een ode aan de Noordse munt.
Het Eurovisie komt eraan! Nog maar een paar dagen en dan wordt in Liverpool het driedaagse televisiespektakel ingeleid op 9 mei. Nergens anders is het liedjesfestijn zo populair als in Scandinavië. De landen sturen dan ook altijd sterke nummers. Of ook dit jaar het Noorden het lukt om door te gaan naar de finale is uiteraard nog maar de vraag. Nu, zo'n paar dagen voor het Eurovisie begint, is het de perfecte tijd om nog even goed te kijken naar hun inzendingen. De perfecte aanleiding voor onze redactieleden Luca Bos en Rick van Staten om alle liedjes uit Noorwegen, Zweden, Denemarken, Finland en IJsland te recenseren.
Afgelopen schooljaar had ik het fantastische privilege om voorzitter te mogen zijn van
Nordom. Een groot onderdeel daarvan was het organiseren van de jaarlijkse studiereis samen met de reiscommissie. Toen bleek dat het mogelijk was om naar Reykjavík te gaan was het eigenlijk direct al feest en iedereen was dan ook tijdens de gehele reis in een jubelstemming. Daarom wil ik als per traditie bij Noorderlicht en als oud-voorzitter graag nog eens terugblikken op deze zeer geslaagde reis.
Het laatste deel van de driedelige serie over Eva's vakantie in IJsland.
Deel twee van een driedelige serie over Eva's vakantie in IJsland.
Deel één van een driedelige serie over Eva's vakantie in IJsland.
