Beeld: Stefan Heijendael // Foto achtergrond: YLE // Logo: NOS
Luca: De NOS heeft in Nederland veel aanzien, en dankzij de correspondenten komt de hele wereld razendsnel binnen op onze schermen. Van zo’n baantje als correspondent dromen velen. Kun je wat vertellen over hoe je op deze positie terecht bent gekomen?
Rolien: “Ik heb eerst Algemene Letteren met de specialisatie communicatiekunde in Utrecht gestudeerd. Met het Erasmusprogramma heb ik een deel van mijn studie in Spanje (Madrid) en Frankrijk (Aix-en- Provence) mogen volgen. Zo kwam ik erachter dat ik het leuk vond om te reizen, de cultuur van een land te leren kennen en de taal te leren spreken. Nadat ik afstudeerde, heb ik nog een kopstudie ‘Masters in European Journalism’ gedaan. Dat was één jaar in Utrecht, Aarhus en Cardiff. Een studie/feestjaar met een internationale groep van zo’n twaalf mensen. Vervolgens kwam ik eerst bij Radio Wereldomroep terecht, daarna ben ik gaan freelancen in Denemarken/ Scandinavië en Finland. Toen de vorige Scandinavië- correspondent van de NOS ermee ophield, heb ik dat overgenomen. Daarna ben ik blijven hangen: één van de leuke mensen uit het kopstudie- jaar was een pas afgestudeerde Deense journalist met wie ik nog steeds getrouwd ben en twee dochters heb: Elin (19) en Naja (16). Met hen heb ik overigens nog nooit een woord Deens gesproken. Daarom praten ze Nederlands, met een vleugje van een Duits/Koningin Beatrix accent.”
Luca: Hoe ziet een gemiddelde werkdag er voor jou uit?
Rolien: “Ik heb een kantoortje op het Internationale Pers Centrum in Kopenhagen. Dat is open voor alle journalisten die op bezoek komen. Er zijn zo’n vijftien uit verschillende landen die daar een vaste plek hebben. Er hangt een leuke sfeer en we wisselen veel uit. Dat is dus mijn vaste werkplek. Maar hoe mijn dag eruitziet, hangt helemaal af van het nieuws. Het kunnen telefonische kruisgesprekken zijn, maar ik ga ook veel op pad in Scandinavië en Finland om tv- en radioreportages te maken. Ik film vaak zelf, dus dan ben ik een soort ‘one-man band’: in m’n eentje maak ik dan tv- en radioreportages en schrijf en film ik voor online.”
Mijn beeld van Scandinavië was vrij romantisch: koud, modern, minimalistisch, ruim en groen. En dat is het allemaal, maar ik heb natuurlijk regelmatig mijn beeld moeten bijstellen.
Luca: Kopenhagen is jouw standplaats, maar wat doe je als er opeens iets in een van de andere landen gebeurt? Moet je dan halsoverkop daarheen?
Rolien: “Ja, bij groot nieuws moet je halsoverkop ergens heen. Daar ben ik wel aan gewend. Maar het grootste deel van mijn bijdragen zijn reportages in Scandinavië en Finland die ik kan voorbereiden.”
Luca: Wat vind je het leukste aan je werk?
Rolien: “Het allerleukst vind ik het multimediale: zelf kunnen filmen, radio maken en verhalen schrijven. Zelf filmen doe ik nu ruim tien jaar en ik vind het steeds leuker worden. Filmen en fotograferen is mijn passie geworden: ik ben daar ook in mijn vrije tijd veel mee bezig. Dat moet ook wel om dit werk te kunnen doen, maar ik ben wel één van de weinigen die zelf filmt. En verder draait het eigenlijk om een goed verhaal vertellen en het abstracte dichtbij en herkenbaar te maken.”
Luca: Scandinavië is een regio waar op het eerste gezicht niet veel lijkt te gebeuren, er is geen oorlog of grote instabiliteit. Echter rommelt het in de regio: de aanslagen in Noorwegen in 2011, bendegeweld in Zweden en de explosies bij de Nord Stream pijplijn. Jij hebt al deze onderwerpen van dichtbij meegemaakt. Ik ben daarom benieuwd: Wat is het meest aangrijpende wat je voor je werk mee hebt gemaakt?
Rolien: “Ik heb net een reportage in Zweden over bendegeweld in migrantenwijken gemaakt. Daar heb ik al vaker reportages over gemaakt, omdat het al langer speelt. In dit soort reportages zit veel voorwerk: het is erg moeilijk om in wijken te filmen waar veel criminaliteit is en waar bewoners erg bang zijn om met de media te praten. Wat me vooral aangrijpt is hoe de bewoners hiermee omgaan. Ik sprak met een dertienjarig meisje dat vertelde over drugscriminaliteit en vuurgevechten. Ze zei: ‘Mijn grootouders kwamen uit Irak naar Zweden om geweld te ontvluchten. En nu groeien wij ermee op.’ Het vuurwapengeweld en de explosies met zelfgemaakte bommen verspreiden zich over Zweden: het zijn nu ook de minder grote steden en rijkere villawijken die ermee te maken hebben. En steeds vaker vallen er onschuldige slachtoffers.”
Luca: Wij studenten Scandinavië studies beginnen over het algemeen met deze studie omdat we de regio zo leuk vinden. Het wordt in de media een beetje als een utopie neergezet, maar tijdens de studie komen we erachter dat dit wat genuanceerder ligt en dat Scandinavië ook veel negatieve kanten heeft. Wat was jouw beeld van Scandinavië vóór je aan dit werk begon en op welke manieren is dat beeld veranderd?
Rolien: “Mijn beeld van Scandinavië was vrij romantisch: koud, modern, minimalistisch, ruim en groen. En dat is het allemaal, maar ik heb natuurlijk regelmatig mijn beeld moeten bijstellen. In Scandinavië hebben ze bijvoorbeeld een zeer sterke ‘gemeenschapszin’: de groep is belangrijker dan het individu.
Dat merk je aan duizend-en-één kleine dingen: bijvoorbeeld bij verjaardagsfeestjes van kinderen op school moet je óf de hele klas uitnodigen, óf alle meisjes óf alle jongens. Dat is om niemand uit te sluiten. Ze zijn ook erg van de regeltjes: als je naar een zwembad gaat, dan moet je van tevoren douchen en dat mag absoluut niet mét badkleding aan. Mijn ouders waren een keer op bezoek, waarbij ik met mijn kinderen en mijn vader zou gaan zwemmen. Toen hoorde ik van mijn vader dat hij werd aangesproken omdat hij onder de douche zijn zwembroek aan had. Toen wezen ze op een bordje waarop stond dat hij toch echt tijdens het douchen zijn zwembroek uit moest doen. Tsja … En het zijn bikkels: heel veel mensen springen ’s winters in de zee voor de kick. Dat doe ik nu zelf ook.”
Luca: Even om ons eigen land weer wat meer te waarderen, Scandinavië is ook niet perfect: Wat mis je het meest aan Nederland?
Rolien: “Mijn familie mis ik het meest. De rest laat ik opsturen 🙂 ”
Dank aan: Rolien Créton
Geschreven door
