Gelukkig nieuwjaar, beste lezers van het Noorderlicht! De dagen zijn koud, en de lockdown is zwaar voor iedereen. Gelukkig hebben we altijd nog muziek. Er zijn in 2020 een hoop albums uitgekomen, ook door Scandinavische artiesten. Hier volgen wat muziektips van vorig jaar uit Scandinavië die mij positief hebben verrast.
Laat ik beginnen met Ane Brun. Zij bracht in 2020 maar liefst twee albums uit. In oktober 2020 kwam haar album After The Great Storm uit. Het eerste liedje van dat album, Honey, schreef Ane Brun nadat ze een cassettebandje vond van haar eigen geklets, dat was bedoeld voor haar penvriendin. Destijds was ze 18, dat moet ongeveer in 1994 zijn geweest. Honey is volgens Ane een liefdesbrief aan haar 18-jarige zelf. Ze spreekt zichzelf moed in, het komt allemaal wel goed volgens de 44-jarige zangeres. Dit nummer is geïnspireerd door haar jeugd tijdens de jaren ’90, toen ze veel danste op de muziek van bands zoals Massive Attack. Met name door het gebruik van een lange outro, doet dit nummer mij dan ook heel erg denken aan Massive Attack’s Unfinished Sympathy. Ik vind Honey een prachtig lied omdat het je aan het denken zet. Hoe kijk ik later (of juist nu) op mijn leven terug? Ane Brun doet dat op een liefkozende manier in Honey, en dat vind ik erg inspirerend.
Als tweede in het lijstje staat Hanna Järver. Haar tweede album tusen täta lögner in kwam eind september van vorig jaar uit. De Zweedse zangeres is niet bang voor een beetje synth in haar pop. Ze zingt dromerig en haar nummers zijn zeker catchy, maar wat mij het meeste opvalt aan haar muziek zijn de teksten. Järver zingt op een hele eerlijke manier over de liefde en het leven. Het contrast tussen energieke pop en duistere lyrics komt sterk naar voren in het lied min bästa vän. Het lijkt op het eerste gezicht een vrolijk nummer over liefde, maar de toon wordt al snel somber als je luistert naar het refrein.
“Jag har inga principer, ingen moral
Inga rubriker träffa mig
Spotta mig i ansikte
För mig blir du inte av med i första taget”
Ze zegt geen principes of moraal te hebben, er is geen krantenkop die haar raakt. ‘Spuug me in het gezicht’ zingt ze vrolijk. In de videoclip is Hanna feestend te zien als zombie, en dat beeld past perfect bij haar muziek. Hoe catchy de melodie ook is, er is toch iets waar je een ongemakkelijk gevoel van krijgt.
Dan als laatste Joyce, een Kopenhaagse rockband. Of zoals ze het zelf verwoorden zijn ze ‘fem kæmpe popdrenge, der spiller rock’. Vijf popjongens die rock spelen. De muziek die ze maken is simpel en eerlijk. Ze hebben duidelijk lol, en dat is heerlijk om naar te luisteren. Hun debuutalbum Formskifter kwam in 2020 uit en dat jaar stonden ze al op het Roskilde festival, een van de grootste muziekfestivals van Europa. De bandnaam is overigens geen verwijzing naar James Joyce. De bandleden gaven zichzelf een half uur om een naam te verzinnen, getimed met een stopwatch bleek Joyce de winnaar te zijn. Ze vonden het gewoon wat hebben. De band heeft een leuke energie, ik ben benieuwd wat er nog komen gaat.
Dat waren mijn aanraders voor vandaag. Een beetje Zweedse pop, een beetje Noorse trip-hop en een beetje Deense rock. Hopelijk zal ook 2021 een jaar zijn vol met inspirerende, mooie muziek. Wat was jouw Scandinavische favoriet van dit jaar? Laat het weten in de reacties of op ons instagram account!
Geschreven door
